09 آبان 1393 توسط ابی ارام
ازهمه سیره،داره میمیره،غروب مریض خونه بددلگیره…
هی فراغ وخواب ایوون ورواق و…بعد رویا بازمیبینه درودیواراتاق و…
روی تختش بازم باگریه میشینه،پخش مستقیم حرم رو میبینه،حجم زائراخیلی سنگینه،هنوزم یه عده توی راه ان..
اروم میگه :این بده هم نوکره سلطان، تواین شلوغی مارویادت نره سلطان…
مثل هرشب دلم برات کفتره سلطان…
