ابی ارام

گفت دانایی که: گرگی خیره سر
هست پنهان در نهاد هر بشر!

لاجرم جاری ست پیکاری سترگ
روز و شب، ما بین این انسان و گرگ

هر که گرگش را در اندازد به خاک
رفته رفته می شود انسان پاک

و آن که از گرگش خورد هر دم شکست
گر چه انسان می نماید، گرگ هست!

و آن که با گرگش مدارا می کند،
خلق و خوی گرگ پیدا می کند.

در جوانی جان گرگت را بگیر!
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

مردمان گر یکدگر را می درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند

گرگ ها همراه و انسان ها غریب
با که باید گفت این حال عجیب؟

فریدون مشیری